Wednesday, April 8, 2009

Το Μαχαίρι


Άρης Αλεξάνδρου, Το μαχαίρι

Όπως αργεί τ' ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κ' οι λέξεις ν' ακονιστούν σε λόγο.
Στο μεταξύ
όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς
μην ξιπαστείς
απ' τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.

Wednesday, March 25, 2009

HeLLeNiCReVeNgE: Υπάρχουν Έλληνες

HeLLeNiCReVeNgE: Υπάρχουν Έλληνες

Υπάρχουν Έλληνες



Πρόδρομος Εμφιετζόγλου

Μία όρθια ψυχή που μας δείχνει το χρέος μας

Πέρα από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου με την ευαισ
θησία που τον διακρίνει για τα εθνικά, πολιτιστικά και κοινωνικά προβλήματα, έχει αναπτύξει μία πολυσχιδή δραστηριότητα στο χώρο της Μακεδονίας, της Θράκης και του Ελληνισμού της διασποράς.

Μέχρι τώρα, ο όμιλος εταιρειών ΜΗΧΑΝΙΚΗ, του οποίου είναι ιδρυτής και Πρόεδρος, έχει υπό την προστασία του 23 παραμεθόρια χωριά στο Νομό Φλώρινας, στα οποία έχουν γίνει και γίνονται έργα υποδομής, πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις, που αποσκοπούν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων και ιδιαίτερα των παιδιών.

Στη Βόρειο Ήπειρο ίδρυσε, από κοινού με το Υπουργείο Αμύνης, Πολιτιστικό Κέντρο στην Κορυτσά, όπου στεγάζονται τα Φροντιστήρια Ελληνικής Γλώσσας και ο Πολιτιστικός Σύλλογος «ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ», με σκοπό τη δημιουργία δρόμων επικοινωνίας στον πολιτιστικό, αθλητικό και εκπαιδευτικό τομέα.

Παράλληλα δεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μέριμνα για τα θέματα της Ορθοδοξίας. Έντονο είναι το ενδιαφέρον και η αγωνία του για το δημογραφικό πρόβλημα της πατρίδας μας, τη στήριξη των πολυτέκνων και τη συμπαράσταση στα νέα ζευγάρια και τα παιδιά, ιδιαίτερα στις ακριτικές περιοχές.


Ιδιαίτερα σημαντική είναι η δραστηριότητά του στην Ουκρανία και η στήριξη του Ελληνισμού της περιοχής, με την ανέγερση του Πολιτιστικού Κέντρου των Ελληνικών συλλόγων στην Μαριούπολη. Αντίστοιχη είναι και η υποστήριξη που προσφέρει στους Έλληνες Σαρακατσάνους της περιοχής Σλίβεν της Βουλγαρίας.

ΘΡΑΚΗ

Ο κ. Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, συνειδητοποιώντας τους σοβαρούς κινδύνους για την Θράκη και συναισθανόμενος την ευθύνη που πρέπει να αισθάνεται κάθε Έλληνας, αποφάσισε να αγωνιστεί μόνος, με κάθε τρόπο, με πλήρη αυταπάρνηση και όλες του τις δυνάμεις για την Ελλάδα.

Όταν κάποτε βρέθηκε για επαγγελματικούς λόγους στην Θράκη, μία ομάδα νεαρών Πομάκων δασκάλων τον πλησίασε και τον παρακάλεσε να τους βοηθήσει.

Τα παιδιά μας μιλάνε στο σπίτι τη γλώσσα μας, δεν την μαθαίνουν όμως στο σχολείο. Εκεί υποχρεώνονται να μαθαίνουν τουρκικά. Προσπαθούμε πολλά χρόνια να βρούμε κάποιον να μας βοηθήσει να κρατηθεί η γλώσσα μας».

Αυτό ήταν. Ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου δραστηριοποιήθηκε αμέσως. Τους βοήθησε, τους χρηματοδότησε και ξεκίνησε η προσπάθεια.

Μέχρι και το τέλος του 20ου αιώνα, η πομακική γλώσσα ήταν άγραφη. Το 1996 εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Αίγειρος» της Θεσσαλονίκης, με τη χορηγία και ηθική συμπαράσταση του Πρ. Εμφιετζόγλου, το τρίτομο έργο για την πομακική γλώσσα, που εκπονήθηκε υπό την εποπτεία και την ενεργό συμμετοχή του δασκάλου Πέτρου Θεοχαρίδη. Το έργο περιλαμβάνει ελληνο-πομακικό και πομακο-ελληνικό λεξικό και γραμματικής της πομακικής γλώσσας. Γράφτηκαν επίσης παραμύθια, εφημερίδες, καταγράφηκαν τα ήθη και τα έθιμα, ηχογραφήθηκαν τα πομακικά τραγούδια και το σημαντικότερο «υιοθετήθηκαν» τα Πομακοχώρια με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η προσφορά του υπήρξε και είναι πολυποίκιλη, πολυδιάστατη, κυρίως κοινωνική. Έφτιαξε γέφυρες και δρόμους. Ενίσχυσε τα σχολεία. Βοήθησε εκατοντάδες άπορες οικογένειες, παιδιά, φοιτητές, στρατιώτες. Κυρίως όμως τους έδωσε το μήνυμα του ελεύθερου ανθρώπου. Στα πλαίσια αυτής της δράσης ίδρυσε και θεμελίωσε ένα Πολιτιστικο-Αθλητικό Κέντρο στο Δροσερό της Ξάνθης.

Στην Θράκη έχουν συνδέσει το όνομά του με την προσπάθεια απογκετοποίησης των Πομάκων και των Τσιγγάνων της περιοχής. Προσπαθεί να ξυπνήσει την αυτογνωσία τους να προασπίσει την ιδιαιτερότητά τους για να μην παίζουν το παιχνίδι των Τούρκων.

Παράλληλα αγωνίζεται να ξυπνήσει την κοιμισμένη και άβουλη ελληνική πολιτεία. Τα πομακικά βιβλία παραμένουν ακόμη αδιάθετα για τα Πομακοχώρια. Τα παιδιά και οι μεγάλοι με την υποχρεωτική τουρκική γλώσσα υφίστανται τη συνεχή προπαγάνδα του Τουρκικού Προξενείου.

Σε συνέντευξή του Ο Πρ. Εμφιετζόγλου είπε:

«Οι Τούρκοι κάνουν τη δουλειά τους, έχουν μία ξεκάθαρη πολιτική να εκτουρκίσουν και τους Πομάκους και τους Ρομά, ώστε να δημιουργήσουν μία τουρκική κοινότητα σε όλη τη Θράκη και να προχωρήσουν μετά τα σχέδιά τους, όπως έγινε και στο Κόσσοβο. Το δικό μας χρέος είναι να μην επιτρέψουμε αυτή τη τουρκοποίηση πληθυσμών που δεν είναι Τούρκοι. Δεν θα έπρεπε βέβαια να την επιτρέπει η ελληνική Πολιτεία. Η ελληνική Πολιτεία έχει κάνει πολλά λάθη και κάνει πολλά λάθη και βέβαια καλό θα είναι να ξυπνήσουν και στο θέμα το Μακεδονικό. Αλλά ο ελληνικός λαός δεν θα την επιτρέψει αυτήν την τουρκοποίηση και εμείς, και εγώ και οι συνεργάτες μου, επίσης θα την πολεμήσουμε

»Οι Πομάκοι είναι Πομάκοι, οι Ρωμά είναι Ρωμά και δεν έχουν καμία σχέση με τους Τούρκους, αλλά και οι μουσουλμάνοι της Θράκης, οι λεγόμενοι τουρκοφανείς ή τουρκογενείς, κι αυτοί ελάχιστοι σχέση με την σημερινή Τουρκία, είναι διάφορα υπόλοιπα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ποικίλης προέλευσης και ποικίλης καταγωγής.

»Παρά τις προσπάθειες των ανθελλήνων και των δήθεν προοδευτικών, οι οποίοι θεωρούν ότι είναι προοδευτικό να καταφέρονται, να υβρίζουν την πατρίδα τους, ο λαός δεν έχει αλλάξει, ο απλός λαός παραμένει πατριώτης, πιστεύει στην πατρίδα, αγαπάει την πατρίδα, υπερασπίζεται την πατρίδα».

(από συνέντευξη με τον Πρ. Εμφιετζόγλου)

Κρυφό Σχολειό

«Χάσαμε το Κρυφό Σχολειό» έγραφε με μεγάλα γράμματα η «Καθημερινή» στις 14 Δεκεμβρίου 1993. Το «Κρυφό Σχολειό», το περίφημο έργο του Νικολάου Γύζη, πουλήθηκε χθες σε ανώνυμο αγοραστή κατά τη διάρκεια της πρώτης δημοπρασίας του οίκου Christies στη χώρα μας έναντι της τιμής των 170 εκατ, δραχμών. Οι ελπίδες ότι το «Κρυφό Σχολειό» θα κατέληγε στην Πινακοθήκη εξανεμίσθηκαν, καθώς τα αλλεπάλληλα «χτυπήματα» εκτόξευσαν την τιμή, υπερσκελίζοντας κατά πολύ το «πλαφόν» των 80 εκατ. Δρχ. που είχε ορίσει το Ελληνικό Δημόσιο»

Όμως, η θλίψη και η αμηχανία μας διαλύθηκαν, όταν ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου αποκάλυψε σε συγκέντρωση οικονομικών συντακτών ότι αυτός αγόρασε το «Κρυφό Σχολειό». Είπε: Το «Κρυφό Σχολειό» θα το έπαιρνα, ακόμα και αν έπρεπε να ξεπουλήσω ό,τι είχα και δεν είχα. Ότι πάνω από τα ταπεινά υπάρχουν ιδανικά για τα οποία πολέμησαν περήφανα οι πατέρες μας. Αυτή η περηφάνια μας λείπει».

Για την προσφορά του στην πατρίδα ο κ. Εμφιετζόγλου έχει επανειλημμένως τιμηθεί. Το έργο του όμως παραμένει ανεκτίμητο.

Εμείς στο πρόσωπό του βλέπουμε τον γενναίο αγωνιστή, που στέκεται όρθιος δείχνοντάς μας το χρέος.

Ε.Ι.Γ.


Σχετικοί σύνδεσμοι - πηγές:

1.http://www.mani.org.gr/kzaharias/arthra2000/30_emfietzoglou.htm
2.http://www.disabled.gr/biz/?p=3
3.http://www.xronos.gr/detail.php?ID=39224
4.http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artid=168786
5.http://omogeneia.ana-mpa.gr/press.php?id=5221

(Μηνιαίο περιοδικό "Η Δράσις μας", Μάρτιος 2009, τεύχος 467)

Tuesday, March 24, 2009

Πηγή: Παύλος Βρέλλης Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας, Κέρινα Ομοιώματα


Ο Σαμουήλ


-Καλόγερε, τι καρτερείς κλεισμένος μες στο Κούγκι;
Πέντε νομάτοι σόμειναν - κ' εκείνοι λαβωμένοι!
Κ'είναι χιλιάδες οι εχθροί που σ' έχουνε ζωσμένον!
Έλα να δώσης τα κλειδιά, πέσε να προσκυνήσης,
κι αφέντης ο Βελήπασας δεσπότη θα σε κάμη!

Έτζι ψηλά από το βουνό φωνάζει ο Πήλιο Γκούσης…

Κλεισμένος μες στην εκκλησά βρίσκετ' ο Σαμουήλης,
κι αγέρας παίρνει τη φωνή του Πήλιου του προδότη.

Χωρίς ψαλμούς καί θυμιατά, χωρίς φωτοχυσία,
γονατισμένοι, σκυθρωποί, μπρος στην Ωραία Πύλη,
πέντε Σουλιώτες στέκονται με το κεφάλι κάτου.
Βουβοί - δέν ανασαίνουνε. και βλέπεις κάπου-κάπου
όπου ένα χέρι σκώνεται και κάνει το σταυρό του.
Ακίνητα στο μάρμαρο σέρνονται τα σπαθιά τους -
σπαθιά που τόσο εδούλεψαν γιά το γλυκό τους Σούλι!

Δε φαίνετ'ο καλόγερος. μόνος του στ' άγιο Βήμα
προσεύχετο κ'ετοίμαζε τη μυστική θυσία.
Σφιχτά-σφιχτά στα χέρια του εβάστα το Ποτήρι
και μύρια λόγι' απόκρυφα έλεγε του Θεού του.
Τα μάτια κατακόκκινα απ' τες πολλές αγρύπνιες
εκοίταζαν ακίνητα το Σώμα και το Αίμα.
Τι θάλασσα, που κύματα έχει κρυφές έλπίδες !..
Σιγάτε βρόντοι τουφεκιών, πάψτε φωνές πολέμου,
Κι ο Σαμουήλ την ύστερη την κοινωνιά θα πάρη !

Κ' εκεί που κοίταζ' ο παπάς τη Σάρκα τού Θεού του,
εκύλησ' απ' τα μάτια του στου ποτηριού τα σπλάχνα
σαν τη δροσούλα διάφανο κρυφά-κρυφά ένα δάκρυ.

- Θεέ μου και πατέρα μου, θαμμένος εδωμέσα
εδίψασα... Χωρίς νερό η θεία κοινωνιά σου
θα έμεν' ατελείωτη... Δέξου, γλυκέ μου Πλάστη,
αυτό το μαύρο δάκρυ μου - μη το καταφρονέσης.
αμόλυντο και καθαρό βγαίν' απ' τα φυλλοκάρδια.
δέξου το, Πλάστη, δέξου το - άλλο νερό δεν έχω.

Ήτανε ήλιος κ' έλαμψε το ιερό το σκεύος.
Το αίμα εζεστάθηκε, άχνισε, ζωντανεύει.
Αναγαλλιάζει ο Σαμουήλ που είδε τη Θεία Χάρη
και τρέμοντας αγκάλιασε το θεϊκό ποτήρι
και τόσφιξε στα χείλη του κι άκουσε που χτυπούσε
σαν νάτανε λαχταριστή καρδιά, ζωή γιομάτη.

Ανοίγ' ή Πύλη του Ιερού, σκύφτουν τα παλληκάρια.
τ' ανδρειωμένα μέτωπα το μάρμαρο χτυπάνε,
και καρτερούν ακίνητα του γέροντα τα λόγια.

Επρόβαλ' ο καλόγερος. Το πρόσωπό του φέγγει
σα χιονισμένη κορυφή στου φεγγαριού τη λάμψη.
Στα λαβωμένα χέρια του βαστούσ' ένα βαρέλι
πόκλειε μέσα θάνατο, φωτιά κι απελπισία.
Εκείνο μόνο τόμεινε..- εκείνο μόνο φθάνει !

Εμπρός στην Πύλη του Ιερού μονάχος του το στένει
και τρεις φορές το βλόγησε και τρεις φορές το φχέται.
Σάν νάταν Άγια Τράπεζα, σαν νάταν Αρτοφόρι
επίθωσ' ο καλόγηρος επάνω το ποτήρι,
και σιωπηλός κι ατάραχος άναψε θειαφοκέρι...

Τα γόνατά του εχτύπησαν ορμητικά την πλάκα,
εσήκωσε τα χέρια του, το πρόσωπό του ανάφτει -
κ' οι πέντε τον εκοίταζαν βουβοί μέσα στα μάτια:

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης